Ilmu itulah gemala sakti,
Sinarnya cerah cahaya sejati,
Asal puncanya lamun di dapati,
Sukar bercerai sehingga mati,
Harganya tidak dapat di nilaikan,
Sebuah dunia belinya bukan,
Kuasanya besar sukat di gunakan,
Di laut Di darat di rimba di pekan.
Masa seorang ialah taulan,
Taman bebeka suluh berjalan,
Masa berhimpun ia pengenalan,
Hias penyata polan sipolan.
Bagi yang duka ia penghibur,
Ia penerang bagi yang kabur,
Ialah kandil di dalam kubur,
Lamun dengannya beramal subur.
Ia penerang jalan ke syurga,
Ia pemuas tekak yang dahaga,
Ialah sungai ialah telaga,
Laut yang luas ialah juga.
Ialah alat sangat berguna,
Idaman orang yang bijaksana,
Hamparannya luas amat saujana,
Tepinya ajal sempadannya fana.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment